Љубовта е чудна. Доаѓа од нигде-никаде. Таа е чиста емоција и страст. Емоцијата и страста може да бидат опасни бидејќи се полни со љубов… и омраза…
Кога се заљубив во Миранда, ја издигнав до митски статус, во мојата глава и во моите соништа. Но, соништата се како чад. Тие се мисли кои ни се вртат во главата сè додека не се претворат во нешто кое ние мислиме дека го сакаме. Колку повеќе ја запознавав Миранда, толку повеќе ги забележував нејзините говорни вештини: таа им го кажува на луѓето тоа што тие сакаат да го слушнат и секогаш знае што сакаат – уште пред и самите да дознаат…
Со текот на времето реалноста се вовлече и ми го распрачи животот и срцето. Се распарчија и моите соништа и исчезнаа како чад од огнот што некогаш гореше. Реалноста е кучка, таа е како сложувалка, никогаш не функционира само со половина парчиња – исто како и срцето… Но, дали постои и друга половина од срцето која чека да биде пронајдена?