Во 1946 година во Лондон: едно писмо пристигнува до писателката Џулија, од нејзин фасциниран и срамежлив читател кој живее на островот Гернзи. И додека таа бара инспирација за пишување, не се ни надева дека ќе ја добие токму од овој мистериозен читател кој не го ни познава.
Додека Џулија и нејзиниот дописник разменуваат писма, таа е вовлечена во светот на овој човек и неговите пријатели, кои за време на војна се обединуваат и формираат литературно друштво: каде и неуките стануваат љубители на книги и пити на островот каде што живее мистериозниот читател – Гернзи. Многу поезија и малку алкохол во време на војна придонесува да се опуштат и да го прекршат полицискиот час кој е спроведен од Германците, кои го окупирале нивниот остров: илјадници жени биле оставени без храна и вода да пешачат километри во смртен марш, полињата биле опустошени и немало храна. На германските окупатори поважен им бил животот на прасињата отколку на луѓето. Доколку некое прасе умре, тие биле приморани да ја известат војската, во спротивно добивале смртна казна бидејќи стоката се чувала за да ги нахрани само германските офицери. Ова сплотено друштво, лесните маки ги опишува, но тешките ги премолчува. Тие и во време-невреме успеваат да се спасат, просветлувајќи се со книги и гостејќи се со богати вечери со прасечко и пити.
Џулија е воодушевена од нивните исповеди. Таа сака уште повеќе да знае за жителите на тој остров, за нивниот вкус на книги и влијанието на германската окупација врз нивните животи. Фасцинирана од нивните приказни запловува кон островот Гернзи, и тоа што го наоѓа таму, ја менува засекогаш.
Топла историска драма за време на војна каде книгите стануваат најмоќно оружје.
Литературно друштво за книги и пити од островот Гернзи – Мери Ен Шефер
Нови наслови