Нови наслови

Романот е раскажан од клаустрофобичниот простор на комората во една мртовечница. Оттаму го слушаме единствено гласот на затворениот Монциф, кој полека но сигурно нè води до поентата како стигнал во нелагодата ситуација да ја исполнува желбата на „човекот што не сакал да биде погребан“.
„Непријатностите на главниот лик, истекуваат од страниците на книгата. Судирот со неговиот татко е шокантно директен и неверојатно препознатлив. Роман за тешкотиите при наоѓањето на сопственото место во општеството. Ламрабет знае да гради приказна. Владее со уметноста на зграпчување на читателот за врат.“
Гус Бауер, Стандард

Приказната на романот е фокусирана на една седумнаесетгодишна девојка. Катерина ги раскажува своите авантури патувајќи во Советскиот Сојуз, искачувањето планини, семејните односи. Вината истекува од страниците на романот на младата латвиска писателка Даче Рукшне, како ритмичко повторување на мотивот, дури и како песна која претставува чувства, навистина силни чувства. Дали е тоа типично латвиски? Или можеби, типично за ликот на Катрина, која се изложува на животот со цела беспоштедност, но веројатно и - бесцелно.
Даче Рукшане (родена 1969) е латвиска писателка. Ќерка е на Јана Рукшана, активистка во „пејачката револуција“ на Балтикот. Студирала биологија и медицина. Во своите книги ги отвора прашањата на женската сексуалност, поради што станала „секс гуру“ во Латвија. Авторка е на неколку филмски сценарија. Пишува колумни. Хоби ѝ е „набљудување на птиците“.

Ова е приказна на две жени: револуционерна милитантка која се постава во служба на каузатата и една надежна писателка која има намера да ја испише кошмарната стварност на својата генерација. Оваа книга е синоним на жената како бунтовник. Од една страна е жената-борец која реално и ангажирано оди наспроти системот и политиките на својата држава, а на друга страна жена-творец која од историјата на своето време и од приказните на своите претходници, го крева гласот на борба против неправдите.
Лилијана Екер е аргентинска писателка. Дебитирала на 17 години со поддршка на Абелардо Кастилјо. Студирала физика. Редовно учествува во јавните културни дебати и полемики во последните неколку децении. Била мошне блиска пријателка на Хулио Кортасар.

Лобо Антунес навлегува во непознатиот свет на трансвеститите, хомосексуалноста, дрогите и на алкохолот за да ни ја раскаже приказната на едно семејство полно со конфликти, и тоа преку сеќавањата на Пауло, момче што растело под туторството на таткото-трансвестит и на мајката-алкохоличарка. Неговиот живот се одвива на улиците на еден сиромашен кварт во Лисабон, каде што ја набавува дрогата што му помага да избега од реалноста, и во психијатрискиот центар, каде што лекарите се обидуваат да го вратат во живот. Насловот на книгата е стих од ренесансниот поет Са де Миранда, кој во денешно време се чини најактуелен досега. Антунес вели дека по овој роман има желба да напише само уште две книги.

Маја страда од несоница. Пробува сè и сешто за да дремне барем малку. Советите од пријатели и од стручни лица не помагаат. Терапиите преку ШопЧанел и курсевите, исто така. Кога партнерот ја остава, бидејќи покрај неа веќе не се издржува, таа ја губи контролата врз себе. Ноќе фрустрирано буди други луѓе... Сè додека на едно од своите полноќни талкања, не ја сретне сродната душа, Беноа. Тоа е почеток на чудна врска. Затоа што, додека таа живее во сегашноста, тој повеќе сака да се наврати на времето што веќе поминало...
Oд книгата само во Белгија и во Холандија се продадени 75 000 примероци, а досега е преведена во 22 земји.

Приказната е раскажана од страна на еден професор во Кембриџ. Негова колешка само што загинала во сообраќајна несреќа, а тој по пошта добива книга потпишана од неа. Заинтригиран од оваа необична пратка, започнува потрага која го води до Јужна Америка.