Нови наслови

Роман за сите што уживаат во прекрасните, љубовни приказни, зачинети со неверојатни описи на најубавите дестинации во светот. Млада писателка се заплеткува во забранета љубовна врска со Гитано, полна со тајни, измама и со мрачни страсти. Лето, 1976 година. Луз де Руеда се враќа во својата сакана Шпанија и прифаќа работа како биограф на еден познат уметник. На нејзиниот прв ден во Кадиз, запознава еден волшебен млад Циган по име Леандро, кој во истиот момент го заробува нејзиното срце, иако врските од овој вид се табу.

Читај повеќе: Љубов под маски

3 септември 1940 година. Десет необични деца бегаат од армија смртоносни чудовишта. Единствената личност што може да им помогне е заглавена во тело на птица. Неверојатното патување што започна во “Домот за необични деца на госпоѓица Перегрин“ продолжува со Џејкоб и неговите нови пријатели и со нивното патување во Лондон, центарот на необичност. Се надеваат дека таму ќе можат да пронајдат лек за нивната директорка, госпоѓицата Перегрин. Но, во градот кој е разурнат од војната, од секој агол ѕиркаат ужасни изненадувања. А покрај борбата за да ги однесе своите пријатели на безбедно место, Џејкоб мора да донесе и важна одлука за својот однос со Ема Блум. Како и нејзиниот претходник, и оваа книга изобилува со возбудлива фантазија и со стари фотографии, кои создаваат едно уникатно читачко искуство.

Пред осумнаесет години шестмесечната ќерка на Симона Портер, Хелена, е киднапирана.

Симона и нејзиниот сопруг, Мет, едвај успеваат повторно да ги состават парчињата од својот живот, но болката од загубата на нивното дете никогаш не ги напушта. Тогаш се појавува една млада девојка по име Грејс и ѝ кажува на Симона дека има информации за нејзината исчезната ќерка.

Но, која е Грејс? И дали Симона може да ѝ верува?

Но, кога и Грејс исчезнува, Симона се вплеткува во очајна потрага по својата ќерка и по девојката што може да има клучни информации за случајот. Таа е само на чекор од вистината, но тој чекор се наоѓа на опасна и болна територија.

Симона ја загуби својата ќерка. Но дали ќе го загуби и животот обидувајќи се да ја најде?

Извадок од книгата „Танц со змејовите“ (книга 2) од Џорџ Р. Р. Мартин

ТИРИОН

„Понуда деведесет и седум“ Аукционерот пукна со камшикот. „Две џуџиња, добро дресирани за ваша забава“.

Пазарот на робови беше поставен на место каде што широкиот кафен Скахазадан се влеваше во Заливот на Трговците со Робови. Тирион Ланистер го чувствуваше мирисот на сол во воздухот, измешан со смрдеата на каналите од нужниците зад шталите за робови. Топлината не му пречеше колку влагата. Како самиот воздух да притискаше, сосема влажно ќебе преку главата и рамената.

„Прасето и кучето се вклучени во понудата“, објави акционерот. „Џуџињата ги јаваат. Одушевете ги гостите на следната гозба или користете ги како забава“.

Купувачите седеа на дрвени клупи и пиеја овошни пијачки. Неколку робови ги ладеа со лепези. Многумина од нив носеа токари, таа необична облека омилена меѓу старата крв на Заливот, отмена колку и непрактична. Други беа облечени поедноставно – мажите во туники и во наметки со капа, жените во обоена свила. Курви или свештенички, најверојатно; олку далеку на исток беше тешко да се разликуваат.

Зад нив стоеја куп луѓе од Запад што се шегуваа и се потсмеваа на постапката. Наемници, знаеше Тирион. Ги забележи долгите мечови, ножевите и бодежите, неколку секири за фрлање и кошулите од синџир под наметките. Според косите и брадите виде дека повеќето потекнуваат од Слободните градови, но имаше и по некој што можеше да биде од Вестерос. Дали купуваат? Или дошле само заради забава?

„Кој ќе го отвори наддавањето за овие двајца?“

„Триста“, рече достоинствената госпоѓа во старинска носилка.

„Четиристотини“, викна вџасувачки дебелиот човек од Јункаи од носилката во која се излеваше како левијатан. Целиот покриен со жолта свила со златни реси, изгледаше голем колку четворица Илирио. Тирион ги жалеше робовите што мораа да го носат на лежалката. Ние барем ќе бидеме поштедени од таа должност. Каква среќа е да си кепец.

„И еден“, рече старицата во виолетов токар. Аукционерот кисело ја погледна. Но не ја одби понудата.

Морнарите робови од Селесори коран, продавани на парче, отидоа по цена од петстотини до деветстотини сребреници. Искусни морепловци се вредна стока. Никој не се спротивстави кога ловците на робови се качија на нивната осакатена кога. За нив тоа беше само замена на сопственикот. Бродските офицери беа слободни луѓе, но вдовицата на пристаништето им имаше напишано гаранции дека ќе го плати нивниот откуп во вакви случаи. Тројца преживеани огнени прсти не беа продадени, но тоа беа луѓе на господарот на светлината и можеа да сметаат дека нив ќе ги откупи некој Црвен храм. Пламенот тетовиран на лицето беше нивната гаранција.

Тирион и Пени ја немаа таа сигурност.

„Четиристотини и педесет“, се слушна понуда.

„Четиристотини и осумдесет“.

„Петстотини“.

Некои од понудите се извикуваа на високовалириски, некои на локален јазик од Гис. Неколкумина купувачи покажуваа со прст, со движење на дланката или мавтање со шарените лепези.

„Мило ми е што не нѐ разделија“, прошепоти Пени.

Трговецот со робови ги погледна. „Без зборување“.

Тирион ја стегна Пени за рамо. Прамени коса, бледосини и црни, му се лепеа на челото, парталите од неговата туника на грбот. Нешто од тоа беше пот, нешто засушена крв. Не беше луд, па да им се спротивстави на ловците на робови, како Џора Мормонт, но тоа не значеше дека избегна казна. Во неговиот случај камшикот го заслужи со јазикот.

„Осумстотини“.

„И педесет“.

„И еден“.

Вредиме колку еден морнар, размислуваше Тирион. Иако, можеби, купувачите, всушност, ја сакаат Убавка. Тешко е да се најде дресирано прасе. Јасно е дека не лицитираат на килограм.

Бидејќи се постигна цена од деветстотини сребреници, лицитацијата забави. На деветстотини педесет и еден (од старицата), застана. Меѓутоа, аукционерот намириса добивка и кепците мораа да им покажат на купувачите дел од својата претстава. Крцко и Убавка беа изведени на подиумот. Без седла и узди беше тешко да се јавнат. Штом почнаа да се движат, Тирион падна на газ, што предизвика бура од смеење кај купувачите.

„Илјада“, понуди необично дебелиот човек.

„И еден“. Повторно старицата.

Устата на Пени беше вкочанета во насмевка. Добро дресирани за ваша забава. Нејзиниот татко е одговорен за многу работи, во каков и да е мал пекол одделен за џуџиња во кој се наоѓа сега.

„Илјада и двесте“. Левијатанот во жолто. Еден роб покрај него му подаваше пијачка. Од лимон, без никаков сомнеж. Тирион го обземаше немир од тоа како тие жолти очи беа насочени кон подиумот.

„Илјада и триста“.

„И еден“. Старицата.

Татко ми отсекогаш велел дека еден Лаистер вреди десетпати повеќе од обичен човек.

Иднината на Седумте кралства виси на конец. На исток Денерис од куќа Таргериен, чии змејови сега се веќе пораснати во страшни ѕверови, владее како кралица со град подигнат на прав и смрт, опколена од непријатели.

Бидејќи конечно се разбира каде е таа, многу ја бараат Денерис и нејзините змејови. Помеѓу нив е и кепецот Тирион анистер, кој избега од Кралското пристаниште со реална закана дека ќе ја изгуби главата, а имено, осуден на смрт за убиството на својот внук, кралот Џофри. Во меѓувреме го уби својот омразен татко, лорд Тивин.

На север се простира големиот Ѕид од мраз и камен - препрека силна, колку и луѓето што ја бранат. Копилето на лорд Едард Старк, Џон Сноу, е избран за 998. лорд заповедник на Ноќната стража, но тој има непријатели и во самата Стража и од онаа страна на Ѕидот, каде се собира огромна и ужасна сила. На сите страни повторно се појавуваат огорчени судири, а во нив се исткаени бројни, незаборавни и неодоливи ликови, од криминалец до свештеник, од војник до волшебник, од благородник до роб. Плимите на судбината сигурно водат кон најголемиот танц досега...

Извонредно дело од сферата на науката, од еден од величенствените умови на нашето време. Книгата на Стивен Хокинг истражува толку длабоки прашања, како што се: како се создала вселената и што го овозможило тоа? Дали времето секогаш се движи нанапред? Дали универзумот е бескраен или пак има граници? Дали има други димензии во вселената? Што ќе се случи кога сè ќе заврши?