Нови наслови

Црпејќи од своето богато животно искуство, во овој роман Пауло Коелјо пишува за сонот за преобразба и пацифизам на хипи генерацијата од почетокот на седумдесеттите години на минатиот век.

Пауло е млад човек со долга коса што сака да стане писател. Бегајќи од воената диктатура во Бразил, тргнува на пат по светот во потрага по слобода и спиритуалност. Во Амстердам ја запознава Карла, млада Холанѓанка што го чека токму него за да тргне за Непал, најновата хит-дестинација на хипи племето, возејќи се со фамозниот Волшебен автобус.

Ова патување низ Европа ќе биде наедно и почеток на една исклучителна љубовна приказна и потрага по внатрешните вистини што ќе ги однесат нив двајцата, а и нивните сопатници, до прифаќање на еден сосем нов светоглед.

Црвениот Бразил е роман во кој се раскажува еден невообичаен и непознат дел од ренесансата: првото освојување на Бразил од страна на французите, под водство на витезот од малтешкиот ред, Никола Диран де Вилгањон. Во 1555 година, Хенри II добива задача да спроведе профитабилна грговска експедиција за да формира колонија наречена француски антарктик, што ќе биде сместена во тропските предели. Овој роман се заснова врз вистински факти добиени од различни извори, особено од мемоарите на еден од протестантите во рамките на експедицијата на де Вилгањон.

Две жени се пронајдени мртви во Осло, удавени во сопствената крв. Полицијата е збунета од убодните рани што ги имаат во устата, зашто се нанесени однатре...

Одделението за крвни деликти ја праќа Каја Сулнес во Хонгконг, за да го пронајде единствениот норвешки експерт за сериски убијци. Легендарниот полицаец склон кон алкохол се крие во милионскиот град од сеништата од поранешните истраги, сеќавањето на љубената жена и од собирачите на долгови. Но бројот на жртви расте и Хари Хуле неволно се вклучува во истрагата по мистериозното оружје на новиот сериски убиец, која ќе го однесе во срцето на темнината – Белгиско Конго. А патиштата на сите жртви се вкрстуваат во еден планински дом во Норвешка, каде што многу лесно може да се остане заробен во снежните лавини...

Даблинци е насловот што и го дал Џојс на својата збирка од 15 раскази напишани во период од три години (1904-1907). Иако последниот расказ „Мртвите“, го завршил пролетта 1907 година, тешкотиите да се најде издавач, како и првичните одбивања на Џојс да ги измени оние пасуси што се сметале за спорни го одложиле нејзиното издацање сè до 1914 година. Уште во нивниот зачеток, Џојс имал намера расказите да бидат дел од една тематски обединета и хронолошки подредена низа. Сите тие се остра анализа на животот во Ирска, на средната и на долната ниска класа, при што Даблин не е само нивна географска локација туку и емоционални и психолошко средиште.

„Кон светилникот“, e напишан во најдобриот период од книжевна кариера на Вирџинија Вулф. Духот на времето во кое живеела било време на промени на сите нивоа и од сите аспекти: во религијата и етиката, во филозофијата и естетиката. Кон светилникот нема традиционален заплет; приказната се состои од низа искуства, сеќавања и чувства што се однесуваат на свеста на ликовите.

Романот опишува два дена – вториот по десет години од првиот. Се работи за исчекувањето и сеќавањето на семејството Ремзи на посетата на светилникот и семејните тензии. Една од главните теми во романот е напорот на уметничката Лили Бриско да слика покрај сите семејни препирки. Романот претставува и медитација на животот на населението на една нација во време на војна. Исто така, Вулф го истражува минувањето на времето и тоа како општеството ги присилува жените да им дозволат на мажите да им ја земат емоционалната сила.

Нека зборува ветрот е последниот објавен роман на Хуан Карлос Онети од циклусот за измисленото место Санта Марија. Составен е од два дела, во кои Медина, некогашен студент по медицина, сликар аматер, па полициски комесар, зборува за својот живот во прво лице, и тоа паралелно за сегашноста и за минатото. Првиот дел се одвива во Лаванда, но Санта Марија е постојано присутна во судбината на многу ликови. Како во Лаванда (во првиот дел), така и во Санта Марија (во вториот дел) е опкружен од истите ликови што се главни учесници на дискретно навестената драма. Меѓу нив, главни се пејачката Фрида, од германско потекло, со лезбиска наклоност, која извесно време го издржува и му ги краде љубовниците, и вонбрачниот син Сеоане, во првиот дел дете, а во вториот дваесетгодишно момче заљубено во Фрида...